ما آدم های تنهای امروزی /

ما آدم های تنهای امروزی بنا به موقعیت با هم دوست می شویم / دوستی های دانشگاهی/ دوستی های دبیرستانی/ دوستی های سر کار و ... بعد از اتمام موقعیت های مشترک / یک شماره موبایل می ماند و چند خاطره و هر کس به راه خودش می رود !

ما آدم های تنهای امروزی یا حافظه بلند مدت نداریم یا بی احساس هستیم یا ... چون دلمان برای هیچ کس و هیچ جا تنگ نمی شود و اگر هم بشود به دلتنگی محلی نمی گذاریم .

ما آدم های تنهای امروزی عادت کرده ایم هر کسی که کمتر دیده شد/ از یاد ببریم و وقتی کار از کار گذشت به یادش بیفتیم و ...

ما آدم های تنهای امروزی تنهایی را با کتاب ها پر می کنیم / کتاب هایی که گاه ما را با لذت هایی آشنا می کند که در اختیار نداریم/ و نتیجه اش می شود سر خوردگی ...

ما آدم های تنهای امروزی آویزاون این و آن می شویم / و اگر هم کسی واقعا از ته دل / بدون اینکه ما آویزانش شویم لطفی در حق ما کرد / غرورش را می شکنیم .

ما آدم های تنهای امروزی تا دلت بخواهد دوستان مجازی داریم که رابطه های تعیین شده با ما دارند / پشت صورتک های مسنجر از ما خجالت می کشند / برای ما می خندند / ابراز علاقه می کنند / و در نهایت .... )کاش کسی فایده این دوستی ها را می گفت( .

ما آدم های تنهای امروزی خیلی چیزهایمان را از دست داده ایم / شهامت / معرفت / صداقت و ... اما هنوز دوست داریم از آنها حرف بزنیم و برای اینکه زمانی آنها را به راحتی از خودمان دور کردیم دلیل و بهانه بتراشیم .

ما آدم های تنهای امروزی دوستی هایمان هم شده بهانه/ تا وقتی بهانه ای هست به دوستی ادامه می دهیم و هر جا که بوی کهنگی آمد / بهانه ای دیگر با کس دیگر و جای دیگر !

فقط می ترسم روزگار در دیکشنری خودش یک کلمه دیگر هم برای ما تعریف کند : بی رفیقی !

آنوقت تازه می فهمیم باید کاری کرد/ اما باز ما آدم های تنهای امروزی به جای پیدا کردن راه حل می نشینیم و از روزگار شاکی می شویم ...

کاش می شد کاری کرد که کار به آنجاها نکشد!

شنبه 27 فروردین 1390 - 9:27:54 PM